Mijn naam is Joke.

​

Oprecht berouw hebben, ja God vergeeft! Ik heb het aan de lijve ondervonden net als David! We hebben zo'n geweldige, grote en almachtige God, zó liefdevol en vergevingsgezind!

Ik rookte als een schoorsteen en mijn buurvrouw ging naar een genezingsdienst in Utrecht en porde mij om mee te gaan. Toen ik haar in de kerk vroeg waar zij voor wilde laten bidden zei ze: "mijn sigaretjes"! Zij rookte ook als een ketellapper! Ja, daar had ik wel oren naar en zo gezegd, zo gedaan!

Er werd een uitnodiging gedaan voor mensen die voor Jezus wilden kiezen en of zij naar voren wilden komen! Oh, wat wilde ik graag, maar de kerk zat bomvol en ik durfde niet, mijn hart ging als een razende te keer! God hield vol en er werd meerdere malen gevraagd om naar voren te komen! Het was of ik van de stoel werd getrokken en daar ging Joke hoor! Dáár heb ik mijn hart aan Jezus gegeven en o, wat was ik blij!

Na de dienst kon er persoonlijk voor noden gebeden worden, maar er stond zo'n enorme lange rij en aangezien mijn man er toen op tegen was dat ik daar naartoe zou gaan, omdat het heel erg laat zou worden, besloten wij om naar huis te gaan!

Een broeder uit die kerk bracht ons een stuk op weg door voor ons uit te rijden en stopte op een gegeven moment, stapte de auto uit en mijn buurvrouw draaide het raampje naar beneden en die broeder vroeg waar wij voor wilden laten bidden en dat het ook in de auto kon! Hij buiten en wij binnen. Hij pakte de handen van mijn buurvrouw en hij begon voor bevrijding van de verslaving van het roken te bidden!

De volgende dag was het eerste wat ik deed, mijn sigaretten pakken en mét dat ik er één op wilde steken dacht ik: "Meende je nou echt om van het roken af te komen? JA, dat meende ik oprecht en God bevrijdde mij in één dag!" Mijn man die zag hoe ik veranderde, wilde samen met mij naar de kerk en ook hij gaf zijn hart aan Jezus! Samen zijn wij met Pasen gedoopt! Ik kon het wel van de daken schreeuwen, zo blij was ik en wilde dat ook voor de anderen!

Vele jaren daarna ben ik de fout ingegaan, niet naar de stem van God geluisterd, wat was ik verdrietig en ongelukkig! Ik dacht dat God mij niet meer zag staan!
Ik ben op mijn knieën gegaan en heb gehuild, mijn hart uitgestort en vergeving gevraagd! Weet je, gelijk op datzelfde moment voelde ik die zware last van mijn schouders afglijden! Jezus vergaf mij en zei kom maar! 

Nu vertel ik andere mensen over onze Redder en Zaligmaker als ik de kans krijg!
Inderdaad wat mijn pastor vertelt; dat je met echt berouw naar Hem toe kan gaan en Hij vergeeft! Ohja, ik kan nog een poosje doorgaan wat een wonderen ook in mijn leven zijn gebeurd, maar pastor zou zeggen: "Dat is weer een andere preek!

​

God wil ook u vergeven, vraag Hem in uw hart.